PLANTENUPDATE! Ik weet dat je er op zat te wachten! Niet zomaar natuurlijk, maar omdat er *dromgeroffel* nieuwe vriendjes zijn! Met dank aan moeke Gerda die met mij naar Van Gastel gereden is en daar het schier eindeloze parcours mee deed 🙂
Oké, eerst de nieuwe vriendjes.
In de voorbije twee jaar hebben we al van een aantal planten moeten afscheid nemen, waaronder jammer genoeg de door mijn leerlingen genaamde Sirius. Ook Jazz de Krulvaren gaf er dit jaar de brui aan, en Mushi Mushi en Mushi II heb ik nooit lang in leven kunnen houden. En Inyoni was op twee weken alle lust voor leven kwijt, in tegenstelling tot die éne plant die nog steeds geen naam heeft omdat ik niet dacht dat ze zou overleven.
Soit, ik wilde mezelf een nieuwe kans geven met deze planten, dus zie hier: Inyoni II (linksboven), The Final Mushi (linksonder, ambitieus genaamd, ik weet het, maar als deze het ook niet trekt geef ik de Mushi’s op) en Jasper II.
Jasper II is geen Krulvaren, zoals de vorige, maar een varen is een varen, dus we gaan dit keer niet op de wortels water geven en de grond beter in het oog houden. Ik heb ook meer aquakorrels onderaan in de pot gestoken, zodat de wortels zeker niet rotten.
Qua soort is het een Asplenium dimorphum parvati, ofte een Streepvaren. Hij heeft turfvrije grond nodig en hij is volgens zijn kaartje steriel, dus geen sporen op mijn keukentafel 🙂
Mushi III, the Final Mushi is een Hedera Helix, net als Queen Erza. De vorige Mushi’s was kleine kneusjes, dus dit keer heb ik er eentje gekozen die al flink opgeschoten was, in de hoop dat hij beter bestand is tegen wat het ook is dat dodelijk is voor bepaalde planten in Casa Verhelst. Voorlopig heeft hij een plekje op de CD-kast, met genoeg zonlicht in de voormiddag maar niet in direct zonlicht.
Grote broer Queen Erza doet het ondertussen wel heel erg goed. Ik was lang bezorgd omdat hij maar één takje meer over had en heel, heel traag groeide, maar zoals je kan zien heeft hij sinds de lockdown een serieuze groenstoot gekregen.
Inyoni II is een Wonderstruik met de spectaculaire naam Croton Petra. Zij is het kleine zusje van Nkosiyabo, die je hieronder ziet op zijn plaatsje aan de DVD-kast. De andere plant is een Croton Petra, maar een iets andere variant. Omdat Nkosiyabo en Inyoni II Zulu namen zijn, wilde ik de andere Petra ook een Zulu naam geven, dus het is mijn zusje geworden, ofte Udadewethu. Of misschien hamburgerzakdoek, want mijn Zulu is niet à point.
En als we dan toch de nieuwe vriendjes aan het tonen zijn, kunnen we even goed een rondje doen langs de rest van de plantjes voor een kleine familieupdate.
Zoals je kan zien doet Squaw Matt de Kaapse Gardenia het erg goed. Hij gaf deze lente zelfs acht heerlijk geurende bloemen, dus: succes. Ik ga wel eens moeten kijken of hij moet gesnoeid worden om gezond te worden, want hij groeit zoals mijn haar: veel te snel en alle kanten uit. Maar ik wil hem ook niet kortwieken als dat niet nodig is, want ik vind zijn wilde vorm wel sympathiek.
Alex de Lepeltjesplant daarentegen bloeit niet. Lijk, toen ik hem pas had deed hij nog eens een poging tot een bloem af en toe, maar nu is het: bitch, zijt al blij dat ik hier nog een handvol groene bladeren heb. Ik denk dat hij nog steeds boos is omdat Nkosiyabo op zijn plaats staat. Ik heb hem een tijdje in de keuken gezet, maar dat was duidelijk te donker voor hem, dus nu staat hij in de gang waar hij ’s ochtends de volle zon vangt maar de rest van de dag koeler staat. Hij doet het nu al wel wat beter, dus hopelijk volgend jaar wel een bloem 🙂
Ook in de gang staat de tweede sanseveria. Cilla doet het erg goed, maar vrouwentongen zijn blijkbaar moeilijk dood te krijgen. Nu, we weten allemaal dat ik heel goed ben in het doden van planten, dus hope springs eternal, maar voorlopig heb ik nog geen gelijk gekregen.
Grote broer Asserella is nog steeds gekreupeld door zijn val een jaar geleden, maar er beginnen nu ook kleine blaadjes te verschijnen, dus ik neem aan dat hij niet zo ongelukkig is als hij er uit ziet.
Willem de Veroveraar heeft het moeilijker. Dat idee dat vetplanten onverwoestbaar is echt nonsens. Maar ik heb zijn onderste blaadjes er af gehaald waardoor ik hem nu gemakkelijker water kan geven en vooral beter kan voelen of de grond droog is, dus ik hoop dat dat werkt.
Onderaan in beeld zie je trouwens de nieuwe Masté Masking Tape die moet camoufleren dat ik dringend opnieuw moet behangen.
Audrey en Torrance zag je eerder al op de achtergrond by Inyoni II en Udadewethu, maar hier zijn ze nog eens close-up. Audrey is echt een schitterend geschenk: ze vangt voortdurend vliegen die te groot zijn om deftig te verteren, wat redelijk gruwelijke resultaten oplevert, maar ook wel cool is. Je ziet ook dat ze al een paar grotere klemmen gekweekt heeft ondertussen.
Torrance is aan het groeien in een steeds fascinerender wordende vorm. Geen idee wat hij probeert te worden, maar ik kan hem alleen maar aanmoedigen om zichzelf te zijn natuurlijk.
Bryant de Boring Kwartjesplant is saaaaaaaaai. Ik heb gelogen tegen Eline (omdat de plant raar naar mij gedraaid staat, ter mijner verdediging): hij heeft nog 11 bladeren omdat er één dood was. Een aanrader, zo’n kwartjesplant. Maar totaal niet entertainend.
Sinds ik Meg 2 naar Groot heb overgeplant doet ze het veel, veel beter, maar nu heeft ze zo’n rare stam die afhangt. Ik heb er dan maar een stok van de orchidee tegen geknald, al weet ik niet of ze niet stiekem gewoon een hangplant wil zijn en ik haar nu dwing om haar ware aard te verloochenen. Ze zal toch ook binnenkort eens moeten verhuizen, want Groots hoofd begint echt te kleine te worden voor haar. Maar het is zo schattig zo!
Meg 1, rechts op de foto (duidelijk), doet het ook heel goed, zeker sinds ze verpot is en wat meer ruimte heeft. Op de achtergrond zie je trouwens de Britafilter waar het water voor de kalkallergische planten in zit. Het zijn er ondertussen zoveel dat een klein flesje gekookt water niet meer volstond.
Hawra worstelt een beetje, wellicht omdat ze niet genoeg zon krijgt, maar ik durf haar niet goed te verplaatsen. Misschien moet ik haar eens bij Alex zetten, zien of ze het daar beter doet. Gaat ook goed zijn voor Alex’ zelfvertrouwen om een plant te zien die het nog slechter doet dan hij (en niet dood is), want Cilla is een ster.
Freddy de Yucca doet het ook nog goed, net als Eddie naast hem. Eddie heeft zelfs een groeispurt gekregen sinds hij drinken van de Britafilter krijgt, dus wellicht was het gekookt water nog te kalkrijk voor hem.
Ook in de keuken: orchideeën. Die krijgen geen naam, want die gaan toch dood. Ik weet het moeder, ik weet het, maar gij zijt de orchideefluisteraar, niet ik. Ik blijk vooral goed met saaie groene planten.
Lorina doet het ook heel goed. Ze verliest de laatste tijd ook minder blaadjes, wat tof is voor mij want ik stofzuig niet graag. Nog zo’n geval van snoeien of niet snoeien. Bonsai dingen moet je eigenlijk bijsnoeien, maar ik vind haar rare losse taken ook wel charmant.
Dan zijn er nog de kalanchoë’s: bovenaan links zie je Bella, Dagje en Ling; linksonder Daisy (de enige die nog een bloem heeft) en rechts arme WenWen, die moet leven tussen saaie boeken. Net als Hawra zou ze beter elders staan, denk ik, maar ik weet niet goed waar.
Ik lees overal dat kalanchoë’s, als je ze een zestal weken ergens in het donker zet, sneller beginnen te bloeien, maar ik zou het zo spijtig vinden om ze allemaal in een donker hoekje in de keuken te kwakken of – nog erger – ergens in een kast te steken (zoals ik ook al gelezen heb), dus bloemen verwacht ik niet meteen, maar al dat wilde groen heeft ook een (akelig) soort charme. Zoals clowns.
En dan zijn er natuurlijk de Jasmijnen.
Mama is serieus aan het doorgroeien ondertussen, maar zoals je ziet: ze heeft alweer een nieuwe generatie geworpen. Die gaan toch eventjes moeten wachten voorlopig. Mogelijks staat in september elk godsdienstlokaal op UM vol met pannenkoekenbaby’s, aan dit tempo.
De eerste generatie Jasmijntjes doet het goed over het algemeen, de tweede generatie is pas gestekt en gepot, dus dat is een beetje afwachten. Er is er ook al eentje verhuisd naar de Kerselarenweg, en die doet het ook heel goed. Ook een aanrader, de pannenkoekenplant, al is ze wel heel erg Jezus-met-vis-en-brood-achtig in haar voortplantingsdrift. Hieronder zie je haar kroost (die nog niet in vorige foto’s stond):
De baby’tjes… THEY’RE EVERYWHERE.
Mijn eerste serieuze blogpost hier in juli van vorig jaar had als titel [elke woont] een huis met te weinig planten. Wel. Dat is alvast niet meer waar :). Mijn verhalen worden er wel een pak saaier op, maar eerlijk: het doet goed om iets te hebben om voor te zorgen, en om te zien dat die zorg ook echt iets oplevert.
[elke blogt] 